Uw hond hoeft niet uit een pot te eten!

Onze huishond leeft niet in het wild.
We gaan er dan de laatste jaren ook meer en meer van uit dat hij zich heeft gesetteld bij de mensen omdat daar makkelijk voedsel te vinden is, met name op de vuilnisbelten dat de mensen achterlaten dichtbij hun woonplaats.
Deze win-win situatie heeft ervoor gezorgd dat de hond een bijzonder succesvolle evolutie heeft gekend.
De mensen waren van hun rottende etensresten af .
Daarbij verwittigden de honden wanneer er een vreemd persoon aankwam.
In sommige delen van de wereld had de mens ook snel door dat die honden ook nuttig konden zijn bijvoorbeeld bij het hoeden van de kudde, het jagen enz....
Kortom : hond en mens; een mooie samenwerking die, na verloop van tijd, vele vormen heeft aangenomen.
Zoals ik in een vorig bericht uitlegde : tegenwoordig worden de noden van onze huishond niet voldoende bevredigd.
We moeten dus creatief tewerk gaan om hem bezigheden te geven.
Een van de vele oplossingen is hem laten zoeken naar zijn voedsel.
De meesten krijgen korrels. Als je dit in een pot doet dan is alles binnen een paar ogenblikken naar binnen.
Waarom deze korrels niet gewoon uitstrooien op een terras of op een grasveld.
Geloof mij. De hond vindt het leuk en het houdt hem een tijd bezig.
Win-win situaties voor hond en baasje: daar gaan we voor!

Onze huishond verveelt zich!

Ik merk dikwijls dat onze huishond zich verveelt.
Werken moet hij al lang niet meer.
Zijn eten wordt hem op geregelde tijdstippen voorgeschoteld en dan nog in hapklare brokjes.
Wij verwachten van hem zo weinig mogelijk initiatief want een brave hond ligt op zijn kussen te slapen en gaat af en toe zijn behoefte doen op een daarvoor voorziene plaats
Sommige honden leren hiermee leven maar veel gedragsproblemen zijn een gevolg van een gemis aan activiteit.
Onder de noemer activiteit plaats ik alles wat geen rust is dwz.lichamelijke beweging zoals lopen, spelen  maar ook denkspelletjes , speuren , jagen, kauwen, eten, blaffen , waken ect
Als een gemiddelde hond per etmaal 5 uur aan activiteit nodig heeft dan zal hij die 'emmer' opvullen
met datgene dat hem op dat moment en volgens de situatie het meeste bevredigt.
Dit concept kunnen we beter steeds in ons achterhoofd houden want dat maakt verschillende zaken meteen duidelijk zoals:
- als we de jonge hond kunnen 'coachen' naar de activiteiten die wij wensen dan wordt dat voor later meteen een goede gewoonte; dus aanleren om met goede speeltjes bezig te zijn bijv. Kong is al een begin.
- een hond die zich verveelt en in de gelegenheid is ongewenst gedrag te vertonen is zoals kapotbijten  ,   graven enz zal veel meer geneigd zijn dit te doen. Mocht deze hond hiervoor 5 km zijn gaan lopen dan is de kans veel kleiner dat hij iets 'uitspookt'.
- Het is dus aan ons om zijn 'emmer' te vullen met activiteiten die voor hem bevredigend zijn en door ons gewenst.

Een paar oplossingen hiervoor zijn o.a. : werken voor het eten d.m.v oefeningen , speuren en denkspelletjes. Uitdagend kauwmateriaal na de maaltijd . Meerijden met de auto om boodschappen.
Sommige kleine stappen die gecombineerd worden kunnen een grote verandering teweegbrengen in het dagelijkse leven van onze hond.
Maar zoals reeds vermeld.Vermijd ongewenst gedrag bij de jonge hond want dit 'tijdverdrijf' wordt snel een vaste gewoonte.

Wij willen allen een goede leider zijn voor onze hond

Maar wat echt belangrijk is : wanneer voelt de hond dat hij een goede leider heeft.
Dit is dikwijls niet in overeenkomst met wat wij denken dat het moet zijn.
Hiervan zag ik woensdag tijdens een showtraining een schrijnend voorbeeld.
Hierbij de feiten vanuit het menselijk oogpunt.
Een jonge herdershond staat in de ring samen met enkele andere honden van verschillende rassen.
De herdershond heeft de neiging hard te blaffen en de andere honden te fixeren en uit te vallen.
Het 'baasje' kent het probleem en is zeer attent.Ze 'corrigeert' de hond door hevige rukken te geven aan de slipketting.Daarbij let ze er duidelijk op dat haar timing goed is.Ze is dan ook heel consequent.
Als de hond na een correctie terug gaat zitten kijkt het baasje de hond aan , wijst met de vinger en berispt hem verder 'foei , mag niet , nee nu krijg je geen snoepje'.
Als de hond terug hetzelfde gedrag vertoont krijgt hij opnieuw een correctie.Eingelijk is de hond nu nog slechter bezig want na al deze correcties zou hij het nu toch al moeten weten.Hij is dus echt wel ongehoorzaam.Het baasje treedt dus steeds strenger op.
Als de keurmeester de hond wilt betasten loopt het niet goed.De hond krijgt een correctie en springt hoog op en neer naar het baasje en bijt verschillende keer zacht in haar arm.
En zo gaat het maar verder ....
Als wij ons in de plaats van de hond stellen ,wat wij zowiezo als leider steeds zouden moeten doen , krijgen wij een genuanceerd verhaal.
Zowiezo heeft de hond al vele malen willen aantonen dat hij zich helemaal niet goed voelt in deze situatie.
Waarschijnlijk heeft hij ook in minder bedreigende situatie al proberen 'zeggen' dat hij zich niet veilig voelt.
Wij, als mens begrijpen die lichaamstaal en die voor ons subtiele nuances niet zo goed.
De hond heeft dus steeds grovere taal moeten spreken om tot ons door te dringen.
Op de koop toe wordt zijn gedrag beantwoord door agressie hetgeen voor hem uiterst onbegrijpbaar en unfair is. En dat dan nog vanwege zijn 'leider' die eigenlijk voor zijn veiligheid zou moeten instaan.
"Waar sta ik als ik zelf mijn leider niet meer kan vertrouwen"
Ik zag voor mij een prachtige jonge hond die mentaal totaal verward was.
Waar wij als leider voorspelbaarheid-controleerbaarheid-steun-struktuur en bescherming moeten bieden kreeg die hond enkel onvoorspelbaarheid-onveiligheid en agressie.
Ik vrees dat deze hond geen andere keuze zal hebben dan agressief gedrag te vertonen.
Agressie is immers een vorm van communicatie en als wij alle andere boodschappen niet hebben kunnen begrijpen dan is dit zijn laatste optie.
Jammer genoeg worden er op deze manier vele honden als 'agressief' bestempeld maar de enige die hier verantwoordelijk voor zijn zijn wijzelf.
Ik zal dus proberen om waar mogelijk kennis en 'bewust-zijn' te brengen zodat dergelijke situaties zoveel mogelijk kunnen worden vermeden.

Wat is voor u 'communiceren met mijn hond'

Stel u eens in de plaats van uw hond.
Zou hij wel begriijpen wat jij bedoelt?
Ik denk soms dat het voor die hond moet aanvoelen alsof wij van Mars komen.
Wij zeggen iets maar onze lichaamstaal spreekt dat tegen.
Eerst en vooral moet hetgeen wij zeggen al voor hem hetzelfde betekenen dan wat dat woord voor ons betekent.Als wij 'kom hier' op de juiste manier hebben aangeleerd dan is de kans er dat voor hem hetzelfde betekent.
Maar stel nu dat je op een parking staat en je hond uit de auto laat.Vooraleer je hem kan aanlijnen loopt hij al een eindje verder.Je wilt dat je hond terugkomt en roept 'kom hier' terwijl je naar hem toeloopt.
Je jaagt hem dus weg terwijl je het tegenovergesteld uitspreekt.
Wat denk je dat het meest effect heeft op je hond:verbale communicatie of lichaamstaal?
Het is voor onszelf een heel boeiende oefening om hierbij stil te staan terwijl we met onze hond bezig zijn.

Welkom op mijn nieuwe blog!
Langs deze weg hoop ik waardevolle informatie te delen met geinteresserden.
Het was altijd mijn passie om met honden samen te zijn.
Waar het accent vroeger lag op 'trainen' of opvoeding verlegt mijn interesse zich meer en meer naar het samen 'zijn'.Het is dan ook heel spontaan dat ik mijn praktijk voor gedragsbegeleiding DOGCONNECTION :'Leven in harmonie met je hond' heb genoemd.
Er is zoveel meer dan gewoon wat begrippen aanleren aan je hond.Dat hoort er wel bij maar je kan de relatie tussen hond en mens veel intenser maken.
Deze zaken worden zelden in boeken beschreven.
Wat ik ook fantastisch vind aan dingen doen met mijn honden is het feit dat je bijna verplicht bent om er bewust te 'zijn' en dus ook totaal in het NU te zijn.
Zaken die nu in het westen meer aandacht krijgen dankzij de mindfulness komen voor mij al sinds altijd terug als ik in de natuur ben met honden en paarden.
Om je hond beter te begrijpen heb je eerst kennis nodig.Hoe leert een hond,wat is de taal van de hond m.a.w hoe kan ik zijn gedrag interpreteren.Dan komt er empathie:hoe voelt de hond zich,stel je eens in zijn plaats.En daarna kan je steeds voor meer connectie gaan.
Ik verheug er mij op om deze boeiende ervaringen te kunnen delen met verschillende onder jullie.
Voel je dus zeker vrij om te reageren op mijn blog.
Tot heel binnenkort

Laurence